Daha doğrusu sapağı kaçırdım...
"işe geç kaldım, bugünde tam geç kalınacak gündü..., Kurumlar yetişecek mi? paralar yetecek mi? köpeğe klübeyi nasıl yapsak; yaptığımızda alışır mı?" gibi düşüncelerle boğuşurken, sapağı sollamışım. Sabah mahmurluğu...
Otobanda bir sonraki çıkış 10 km ilerideki Gebze çıkışı. Nasıl daldıysam... Bunda tabii ki fonda Nihat Sırdarı dinlemem de etkili olmuştur. Türkiyede kırılan rekorlar, işe km olarak en uzun gidip gelenler. Valla 250 km ler vardı. Onların yanında kendimi şanslı hissettim.
Öyle ya da böyle geldik işe. Kafa bavul gibi. Tıkıştır tıkıştır herşeyi içine. Valla artık üstüne oturmak da yetmiyor. Kapanmıyor artık.....
Salı, Nisan 21, 2009
Salı, Nisan 14, 2009
Çador
Neden Çador???
Çünkü aslında her zaman hayatımızda. Bir gölge gibi takip ediyor. Her dakika ensede nefesini hissediyorsun.
Herkes benim gibi hissetmez. Çünkü ya kanıksadıkları bir olgudur ya da hiç o sesleri duymadan, hiç görüntüler etraflarını sarmadan büyümüşlerdir.
Herkes bilir ki kadın ya da erkek farketmez hayatınızın aşamaları vardır ve bunlar toplum tarafından size lanse edilir. Size bunları dikte edenler ebebeyinleriniz, büyükanne ve babalarınız, alt komşunuz, arkadaşınız, öğretmeniniz yani akla gelebilecek herkestir. Eğer toplumun o alt kesiminde büyüdüyseniz (kapitalist söylemde işçi sınıfı diyelim) zaten söylemlerde de tabiri caizse öyle çok yenilikçi, farklı birşeylerde bekleyemezsiniz.
Toplumun o kesiminden çıkmış okumuş kendi hayatını kurmuş (toplumum zincirlerinden asla ve asla koparak değil) bir kadın olarak hissiyatımı anlatırken Çadora da geleceğim.
Bizim oralarda ben küçükken (Anadolunun bir çok yerine göre çok aydındır) kız çocuklarının o kadar da okuması beklenmezdi. Yani ne demek, anne babanın kıza çevreden koca bulabileceği seviye senin gidebileceğin en uç noktadır. Mümkünse oku ama abartma. Bu konuda örnek babaannemin üniversite iki de bana "Yeter çok okudun, artık evlen." demesi gösterilebilir. Alçakgönüllü ol ildeki ya da çevre illerdeki okullardan öğretmen veya hemşire çık. Görüşlerin genel görüşlerin asla dışına çıkmasın. Ne demek çok okumalar, ne demek masterlarlar ne demek gezmeler tozmalar, çok gezen çok bilir demeler. Sen toplumun senin için belirlediği o sırça fanusunu sakın ama sakın kırma....
Zaten daha çok küçükken başlar "Artık büyüdün saçını ört." öğütleri. Okumayan kızın örtmemek gibi bir alternatifi asla yoktur. Ne yapacak ki; evde oturup koca bekleyecek. Okul izin vermediği için okuyanlar kafalarını örtmeyi, ehh bir nebze daha uzatabilirler. Bu tamamen ailenin insiyatifi ve içinde bulundukları mahalle baskısı ile ilgilidir. Kızın örtme ya da örtmeme konusundaki görüşü sorulmaz. Çünkü örtmese o.... olur, örtse hanım kız.
Örtmek ve örtmemek ne kadar inandığınla değil toplumun seni namuslu- namussuz görmesi ile alakalıdır. Zaten kişinin inancında bilgi bilinç sorgulanmadığı için örtünmenin namuslu, örtünmemenin namussuz olarak algılandığı çıkarımı, kusura bakmayın ama hiç haksız olmuyor.
Ne zaman okuduğumu hatırlamıyorum ama sanırım kitapın hemen çıkışından sonra okumuştum Çador'u. Murathan Mungan'ın garip, içimi oyan kitabı... Birbirinin aynı kıyafetlerle dolaşan, dışarı çıktıklarında kim olduğu farkedilmeyen, dışarı çıkmak için yanında bir erkeğe ihtiyaç duyan kadınların olduğu bir toplum. Bir anda öyle bir hayatı düşündüm; kızlı erkekli oturup konu ne olursa olsun fikir telakkisinde bulunamayacaktık, Hastalıkta, o olduğunda bu olduğunda yanımda bir erkek olmadan dışarı çıkamayacaktım, eninde sonunda evlenmek zorundasın ki hayatını devam ettirebilesin, kocan öldü, boşadı hayatın kaydı.... Kadını bırak erkek olarak istediğin gibi iletişim kurma ve hayatına yön çizme yetisinden mahrumsun. O kadar derin bir mahpusluk ki kelimeler kifayetsiz.
Kitabın etkisinden bir süre kurtulamadım. Hala aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor. Bu aralar daha da sık geliyor nedense.
Demokrasiye demokrasinin nimetlerinden faydalanan herkesin sahiplenmesi gerekiyor. Ben sürekli olarak bir şekilde kapatılmaya çalışılmaktan sıkıldım. Kadınım diye güdülmeye çalışılmaktan sıkıldım. İnsanların kim kapandı, kim açıldısı kadar üstüne onu aldın bunu aldın moda takibinden de bıktım. Herşey imaj oldu; kapalısından kapanmayına kadar, herkes bir elinde ayna bir elinde cımbız umrunda mı dünya tribinde.
Çünkü aslında her zaman hayatımızda. Bir gölge gibi takip ediyor. Her dakika ensede nefesini hissediyorsun.
Herkes benim gibi hissetmez. Çünkü ya kanıksadıkları bir olgudur ya da hiç o sesleri duymadan, hiç görüntüler etraflarını sarmadan büyümüşlerdir.
Herkes bilir ki kadın ya da erkek farketmez hayatınızın aşamaları vardır ve bunlar toplum tarafından size lanse edilir. Size bunları dikte edenler ebebeyinleriniz, büyükanne ve babalarınız, alt komşunuz, arkadaşınız, öğretmeniniz yani akla gelebilecek herkestir. Eğer toplumun o alt kesiminde büyüdüyseniz (kapitalist söylemde işçi sınıfı diyelim) zaten söylemlerde de tabiri caizse öyle çok yenilikçi, farklı birşeylerde bekleyemezsiniz.
Toplumun o kesiminden çıkmış okumuş kendi hayatını kurmuş (toplumum zincirlerinden asla ve asla koparak değil) bir kadın olarak hissiyatımı anlatırken Çadora da geleceğim.
Bizim oralarda ben küçükken (Anadolunun bir çok yerine göre çok aydındır) kız çocuklarının o kadar da okuması beklenmezdi. Yani ne demek, anne babanın kıza çevreden koca bulabileceği seviye senin gidebileceğin en uç noktadır. Mümkünse oku ama abartma. Bu konuda örnek babaannemin üniversite iki de bana "Yeter çok okudun, artık evlen." demesi gösterilebilir. Alçakgönüllü ol ildeki ya da çevre illerdeki okullardan öğretmen veya hemşire çık. Görüşlerin genel görüşlerin asla dışına çıkmasın. Ne demek çok okumalar, ne demek masterlarlar ne demek gezmeler tozmalar, çok gezen çok bilir demeler. Sen toplumun senin için belirlediği o sırça fanusunu sakın ama sakın kırma....
Zaten daha çok küçükken başlar "Artık büyüdün saçını ört." öğütleri. Okumayan kızın örtmemek gibi bir alternatifi asla yoktur. Ne yapacak ki; evde oturup koca bekleyecek. Okul izin vermediği için okuyanlar kafalarını örtmeyi, ehh bir nebze daha uzatabilirler. Bu tamamen ailenin insiyatifi ve içinde bulundukları mahalle baskısı ile ilgilidir. Kızın örtme ya da örtmeme konusundaki görüşü sorulmaz. Çünkü örtmese o.... olur, örtse hanım kız.
Örtmek ve örtmemek ne kadar inandığınla değil toplumun seni namuslu- namussuz görmesi ile alakalıdır. Zaten kişinin inancında bilgi bilinç sorgulanmadığı için örtünmenin namuslu, örtünmemenin namussuz olarak algılandığı çıkarımı, kusura bakmayın ama hiç haksız olmuyor.
Ne zaman okuduğumu hatırlamıyorum ama sanırım kitapın hemen çıkışından sonra okumuştum Çador'u. Murathan Mungan'ın garip, içimi oyan kitabı... Birbirinin aynı kıyafetlerle dolaşan, dışarı çıktıklarında kim olduğu farkedilmeyen, dışarı çıkmak için yanında bir erkeğe ihtiyaç duyan kadınların olduğu bir toplum. Bir anda öyle bir hayatı düşündüm; kızlı erkekli oturup konu ne olursa olsun fikir telakkisinde bulunamayacaktık, Hastalıkta, o olduğunda bu olduğunda yanımda bir erkek olmadan dışarı çıkamayacaktım, eninde sonunda evlenmek zorundasın ki hayatını devam ettirebilesin, kocan öldü, boşadı hayatın kaydı.... Kadını bırak erkek olarak istediğin gibi iletişim kurma ve hayatına yön çizme yetisinden mahrumsun. O kadar derin bir mahpusluk ki kelimeler kifayetsiz.
Kitabın etkisinden bir süre kurtulamadım. Hala aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor. Bu aralar daha da sık geliyor nedense.
Demokrasiye demokrasinin nimetlerinden faydalanan herkesin sahiplenmesi gerekiyor. Ben sürekli olarak bir şekilde kapatılmaya çalışılmaktan sıkıldım. Kadınım diye güdülmeye çalışılmaktan sıkıldım. İnsanların kim kapandı, kim açıldısı kadar üstüne onu aldın bunu aldın moda takibinden de bıktım. Herşey imaj oldu; kapalısından kapanmayına kadar, herkes bir elinde ayna bir elinde cımbız umrunda mı dünya tribinde.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
